De behandelingen van multiple sclerose

In geval van een acute opflakkering zal uw arts waarschijnlijk een behandeling met cortisone voorstellen. Cortisone is een endogeen hormoon dat door de bijnieren wordt gesynthetiseerd en sterke anti-inflammatoire eigenschappen heeft. Cortisone, dat in de vorm van een geneesmiddel wordt toegediend, kan een ontstekingsreactie remmen en dus de karakteristieke symptomen snel doen afnemen. De patiënten krijgen meestal een hoge dosis cortisone in de vorm van een intraveneuze infusie gedurende drie tot vijf opeenvolgende dagen. In sommige omstandigheden kan de behandeling ook in de vorm van tabletten worden gegeven.

De patiënten verdragen het gebruik van cortisone over een zo korte periode meestal goed. Desondanks kunnen sommige bijwerkingen optreden, zoals slaapproblemen, stemmingswisselingen, hoge bloeddruk of maagproblemen. In het laatste geval krijgen patiënten meestal een geneesmiddel dat de maag beschermt.

Cortisone is daarentegen niet geschikt voor langdurige behandeling omdat dit kan leiden tot ernstige gevolgen op lange termijn, zoals diabetes, osteoporose, vernietiging van botweefsel, genezingsstoornissen, spieraandoeningen of aandoeningen van het zenuwstelsel. Cortisone werkt verder alleen op acute symptomen, en niet op de algemene evolutie van MS.

Indien de behandeling met cortisone geen effect heeft op een zeer sterke opflakkering, kan plasma-uitwisseling (plasmaferese) worden gebruikt. Deze procedure, die vergelijkbaar is met een dialyse, bestaat uit het afnemen van bloed, waaruit de schadelijke elementen die zich kunnen richten op  myeline met speciale filters worden verwijderd, en dat vervolgens terug in het lichaam van de patiënt wordt geïnjecteerd. De behandeling duurt twee tot vier uur en wordt meestal vijf keer in tien dagen tijd vernieuwd.

De meeste patiënten verdragen de plasma-uitwisseling goed. Afgezien van een hematoom op de plaats van prikken, kunnen in zeer zeldzame gevallen bloedsomloopreacties, zenuwbeschadiging, flebitis of reacties op het anticoagulans worden waargenomen. De plasma-uitwisseling is net als de behandeling met corticosteroïden niet geschikt voor langdurige behandeling van multiple sclerose.

De langdurige behandeling van MS probeert de ernst en frequentie van opflakkeringen zoveel mogelijk te verminderen en de evolutie van de aandoening in zijn geheel te beperken. Het doel is om het optreden van onomkeerbare gevolgen en tekortkomingen van de aandoening zoveel mogelijk uit te stellen. Het is essentieel om de behandeling zo snel mogelijk te starten voordat de aandoening onherstelbare schade aan de hersenen en het ruggenmerg veroorzaakt. Met behulp van MRI-studies kan de progressie van MS worden aangetoond. Om de progressie van MS af te remmen, schrijft de arts geneesmiddelen voor die het immuunsysteem wijzigen (immunomodulatoren) of dempen (immunosuppressief). Deze producten worden toegediend in de vorm van injecties, tabletten, capsules of infusies.

De behandeling die u voorgeschreven wordt, is afhankelijk van het type MS en de evolutie van de aandoening. Maar, gezien eenzelfde geneesmiddel afhankelijk van de persoon anders kan werken, zal uw neuroloog samen met u een gepersonaliseerde behandelingsstrategie ontwikkelen. Hij is ook degene die u verder op geregelde tijdstippen opvolgt. Deze controles omvatten best MRI-scans, omdat ze de aanwezigheid van een met de MS gepaard gaande inflammatoire opflakkering kunnen detecteren, zelfs wanneer u geen symptomen heeft.

Geen enkele andere aandoening van het CZS heeft zoveel symptomen als MS. De diversiteit van behandelingen en mogelijke maatregelen voor MS zijn evenredig aan de diversiteit van de symptomen.

Bij de lichamelijke stoornissen zijn deze methoden bedoeld om de motorische vaardigheden van de patiënten en hun autonomie in het dagelijks leven zo lang mogelijk te behouden.

• Fysiotherapie
• Ergotherapie, sporttherapie
• Logopedie of spraaktherapie
• Doelgericht gebruik van technische hulpmiddelen

Maar het is eveneens mogelijk om geneesmiddelen in te nemen, zoals middelen tegen spasticiteit of tremor.

MS kan ook de psychische toestand van de getroffenen veranderen. Veel patiënten kunnen last hebben van cognitieve stoornissen, permanente uitputting en ernstige vermoeidheid. Ook komen depressies vaker voor bij MS-patiënten. In geval van cognitieve stoornissen helpen gepersonaliseerde trainingsprogramma’s om de aandacht en concentratie te behouden of zelfs te verbeteren.